Kaartweven

Armbanden

Armbanden met de techniek van kaartweven zijn erg uniek en veelzijdig te maken. Door middel van een schuifknoop kan elke armband op maat worden gemaakt. Maar natuurlijk zijn er ook andere sluitingen mogelijk.

Er zijn ondenkbaar veel patronen mogelijk, maar ook de materiaalsoort zorgt voor veel diversiteit en verschil van structuur in de armband. Een wollen armband is natuurlijk veel grover dan een zijden armband.

Riemen en banden

In de re-enactment wereld worden kaartweefbanden vaak gebruikt als riem of als decoratie.

De onderstaande video laat een demonstratie zien hoe het weven in het algemeen werkt.

Het weefgetouw hiervoor gebruikt is een Oseberg model, door mijn opa gemaakt.

Een video met verdere uitleg en ook hoe je zelf heel makkelijk kunt beginnen met weven komt binnenkort online!

Sokophouders ofwel garters

Zonder sokophouders zouden de sokken afzakken. In de middeleeuwen was het gebruikelijk dat de dames sokophouders van kaartweefband hadden, en de heren van leer. De banden waren vaak van zijde of wol gemaakt, met een kleine gesp om hem op zijn plaats te houden.

Overige projecten

Dit halster is gemaakt voor een van mijn beste vriendinnen. Het gros van de stukken is gemaakt met bandweven. Op het middenstuk staat de naam van het paard "Frank" gemaakt met dubbelweven en letters weven dmv kaartweven.

Wat is kaartweven?

Kaartweven ofwel in het Engels tabletweaving genoemd, is een van de oudste manieren van weven.

De technische kant achter kaartweven.

Kaartweven is in feite door het laten "draaien" van draden om elkaar heen een dunne platte band creëren. De draden dienen gespannen te worden tussen twee vaste punten. Dit kan horizontaal zijn maar ook verticaal. De spanning op de draden bepaald onder andere de stevigheid van de band. De kaarten zijn benodigd om het weefsel zijn bekende structuur te geven. Elke kaart is voorzien van meestal 4 gaten. Maar er zijn ook technieken waarmee je met 2 gaten, 5 gaten of 6 gaten werkt. Door ieder gat gaat één draad. De wijze hoe de draad door het gat gaat (van links naar rechts, of van rechts naar links) bepaald ook de draaiing van de draad in het weefsel. Dit heet de S en Z richting. Door middel van het vooruit of achteruit draaien van de kaarten, vormt men een patroon in het weefsel. Bij elke kwartslag draaien haalt men een inslagdraad door de opening gevormd door de kaarten. Deze inslagdraad zorgt voor de binding van het weefsel. Dit is kaartweven in het kort.

Geschiedenis

Men zegt dat de oudste geweven band is uit Egypte, 945 v. Chr., maar daar zijn de meningen over verdeeld. Anderen claimen dat in Scandinavië de oudste vondst is gedaan, uit de 2e eeuw n. Chr. In Denemarken is een plaats genaamd Oseberg, waar de rijkste schat is gevonden in 850 n. Chr., een weefgetouw met 52 ingeweven kaartjes.

In West-Europa is kaartweven pas echt bekend geworden sinds de Romeinse tijd.

Kaartweven werd eerst als boerenambacht gedaan, en later in de 9e eeuw, (toen er vanuit het Midden-Oosten luxere mogelijkheden kwamen zoals zijde en goud-zilverdraad) ook door de dames aan het hof.

Na de middeleeuwen verloor kaartweven populariteit, maar werd in 1873 herontdekt toen er een benen kaartweefkaartje werd gevonden in Zweden, waarna een onderzoekt werd opgezet.

Doeleinden

Kaartweefbanden werden gebruikt voor: boordjes aan kleding, riemen, teugels, sokophouders (garters) of afwerking voor grotere weefsels. Vaak zag je ze ook in de kerkelijke diensten zoals boorden op kazuifels (een soort overjas wat de priester draagt tijdens een mis).

Hedendaags zie je veel weefsels als armband, boekenlegger of riem gebruikt worden.